Yeniden 5. sınıfta olduğunuzu hayal edin. Anneniz sizi okuldan almaya geliyor. “Günün nasıldı?” diye soruyor. Okuduğunuz şeyleri düşünüyorsunuz. Ve öğretmenin söylediği her şeyi. Beraber yemek yediğiniz çocukları. Yapmayı denediğiniz şeyleri. Gününüzle ilgili söylemek istediğiniz sözcükler aklınızda, ama bir türlü kelimelere dökemiyorsunuz. Onun yerine size yardımcı olması gereken bir kişi sizin […]
Çeviri
Çoğu zaman bir şeye dikkatimi verdiğimi anlamıyorsunuz bile. Konuşmaları her zaman dikkatli bir şekilde dinlediğimi iddia etmiyorum. Bir konuşmayı dinlemiyor olma ihtimalim gayet yüksek, ama dinliyor olsam da bu dışarıdan bir bakışta anlaşılmayabilir. Yanlış yere bakıyor olabilirim (zaten kesinlikle göz teması kurmuyor olacağım), başka bir şeye odaklanmış gibi gözükebilirim (özellikle […]
“Kelimelerini kullan demenin nesi yanlış? Oğlumun UDA terapisti bana bunu söylememi tavsiye etti!” Evet, ve oğlunun UDA terapistinin işi otistik çocukları yaşıtlarından farksız yapma sözüne bağlı. Tüm kariyerleri bir tipik olma performansı yaratma üstüne dönüyor, otistik insanların yetişkin otistikler olarak gerçekten sağlıklı ve mutlu hayatlar sürmesine yardımcı olma üstüne değil. […]
Ben mahkeme kararı ile Uygulamalı Davranış Analizine yani UDA’ya gitmek zorunda kalmış otistik bir gencim. Birazdan anlatacaklarım, kaçmak için trafiğe atlamama sebep olmuş deneyimler. Davranış terapisinde yaşadıklarıma göre, bana “yardım” etmeye çalışan terapistler aslında beni aşağılıyor, bir şeyi yapabilmeme rağmen yapamazmışım gibi hissettiriyor ve sürekli olarak beni basit kartlar, tablet […]
Yeni bir gün ve neden kendi UDA’larının öyle olmadığı hakkında türlü türlü gerekçeler sayarak konuşan yeni bir ebeveyn. Bu başlı başına bir problem ama mesele şu ki, böyle bir şey yapmaları dahi bana onların aldıkları UDA’nın da aynen öyle olduğunu kanıtlamış oldu. Çocukları zorla yere yapıştırma şeklinde olmasa dahi benimsedikleri […]
1981’de yazılmış BEN Kitabı1. Bu kitap Lovaas’ın UDA’dan detaylıca bahsettiği ilk kitaptı. “Gelişimsel engelli insanın aldığı sorumluluklar belirli temel insan haklarını ve saygınlığı edinmesini sağlar. Hiç kimsenin bakılmaya hakkı olamaz, ne kadar gerizekalı olursa olsun. Bu yüzden çocuğunuza iş verin; onun işi öğrenmektir.” İşte, gördünüz. Sigortanızın bizim onun istediği şartlara […]
Bir iş olarak çocukları istismar ediyordum. İstismar gibi görünmüyordu. İstismar gibi hissettirmiyordu (en azından bana öyle gelmemişti) ama kesinlikle istismardı.
Eğer bir otizm okulunuz varsa veya terapi veriyorsanız, eğer otistik çocukların üstünde işe yaradığını iddia ettiğiniz bir çözüm satıyorsanız, birisi size otistik bir kişiyle konuşmak istediğini söylediğinde size katılan otistik avına mı çıkmanız gerekiyor, yoksa düzenli olarak otistiklerin fikirlerini dinleyip ona göre düzenlemeler yapıyor musunuz?
Size bu paylaşımın linkini attılarsa eğer, tebrikler! Siz otistiklere, onları destekleyenlere veya otistik çocuğu olan ebeveynlere karşı ABA/UDA savunan bir ABA/UDA terapistisiniz. Karşılaştığım her yeni ABA/UDA terapistine bu ve bunun türevleri olan bir sürü şey yazmaktan çok yoruldum ve işleri kolaylaştırmaya karar verdim.
Herkesin üzülmeye hakkı vardır. Senin yok. Sessiz yüz! Herkesin sinirlenmeye hakkı vardır. Senin yok. Sessiz eller!