Merhabalar ben Deniz. 24 yaşındayım. Otistik bir üniversite öğrencisi ve aktivistim. Kendime aktivist diyorum çünkü otistik çocuklar kendilerini yalnız hissetmesin, insanlar onları anlasın diye bir şeyler yapmaya çalışıyorum.

Senelerce otizm alistiklerin, otistik olmayanların, algılayışı ile algılanıp, sonrasında alistik iletişim biçimiyle diğer alistiklere aktarıldığı için otizmle ilgili kampanyalar da yanlış bilgilerle ve sağlamcı tutumlarla doluydu.Bu konuşma cesaretinin sonucu olarak da yabancı ülkelerde #RedInstead, bizim yorumlamamızla birlikte ise #SevgiİçinKırmızıyıSeçin hareketi ortaya çıktı.

Cinsiyet, toplumsal bir inşadır. Sosyal bağlamlar dahilinde üretilir ve tekrar üretilir. Bu yüzden otistikler olarak, herkese dayatılan cinsiyet normlarını, diğer insanlarla aynı şekilde içselleştiremeyebiliyoruz. Zaman zaman cinsiyet denilen şey bize anlamakta zorlandığımız bir başka sosyal beceri gibi gelebiliyor.

Birisinin ses tonuna sinirlenmeye başladığınızda olabildiğince kelimelere odaklanmaya çalışın. Otistik birisiyle konuşurken çoğumuzun ses tonumuzu ayarlayamadığımızı ve sesiminizin inceliği kalınlığıyla size bir mesaj göndermeye çalışmadığımızı unutmayın.

Spektrum sayısız çeşitliliği olan şeylerin genelini aktarmak için kullanılan bir terimdir. Otizm konusu içerisinde spektrum kelimesi bir çok insan için kafa karıştırıcıdır. Bu yazıda bu bağlamda anlamını size aktarıyoruz.

Ben, yetişkinlikte 3. Seviye Otizm tanısı aldım. Hayatımın ilk çeyreğinin tümünü bana sürekli ”zeki” veya ”aptal” denilmesiyle geçirdim, korkudan sürekli diğerlerinin davranışlarını kopyalıyordum. Bu nasıl mümkün olabilir?

Otistik bir çocuğun annesi ve kendim de otistik bir insan olarak her 2 Nisan’da her şeyin mavi olmasının ne kadar sinir bozucu olduğunu anlatamam.

Sağlamcı olmama isteğimize o kadar fazla kapılıyoruz ki, birisi sağlamcı davranışlarımıza dikkat çektiği zaman hemen söylenilenleri görmezden geliyoruz.